ความงดงามของการจากลา

การจากลา… ทำให้เราตระหนักถึงคุณค่าของการมีอยู่

ไม่ว่าการจากลานั้นจะเป็นการจากไปของใครบางคน หรือการลาจากของชีวิต หลายคนอาจไม่ชอบคำนี้—เราเองก็เช่นกัน เพราะการจากลาครั้งล่าสุดทิ้งรอยแผลลึกในหัวใจ ภาพความทรงจำที่เคยร่วมกันยังคงชัดเจน ตั้งแต่วันที่พวกเขาก้าวเข้ามาในชีวิต

เราเคยเฝ้ามองเท้าเล็กๆ เดินไปมาอย่างอยากรู้อยากเห็น จนกระทั่งพวกเขาเติบโต แข็งแรง และกลายเป็นเพื่อนร่วมทางที่อยู่ข้างๆ เรา วิ่งเล่นด้วยกันในยามเช้า นั่งชมพระอาทิตย์ตกในยามเย็น ทุกช่วงเวลาที่มีพวกเขาอยู่ ทำให้ชีวิตของเราสมบูรณ์ขึ้น พวกเขาเข้ามาเติมเต็มช่วงเวลาที่เรารู้สึกอ่อนแอที่สุด เป็นเหตุผลที่ทำให้เรายิ้ม หัวเราะ และเฝ้ารอวันใหม่ด้วยความหวัง

แต่แล้ว… เวลาหมุนผ่านไป สี่เดือนก่อน เจ้าหมาน้อยของเราเริ่มซึม อาเจียน ไม่ยอมกินข้าว จนสุดท้าย พวกเขาก็จากไปทีละตัว ความรู้สึกในตอนนั้นเหมือนหัวใจแตกสลาย เราเลี้ยงพวกเขามาตั้งแต่เกิด แต่สุดท้ายกลับต้องเป็นคนฝังพวกเขาด้วยมือของตัวเอง ถึงสี่ตัว พวกเขายังไม่มีโอกาสได้ใช้ชีวิตอย่างเต็มที่ ยังไม่ได้ออกไปเห็นโลกกว้าง ยังไม่ได้ลองกินอาหารโปรดที่เราตั้งใจเตรียมให้ ยังไม่ได้สัมผัสกับบ้านหลังใหม่ที่เราอยากให้พวกเขาเติบโตไปด้วยกัน แค่ได้ยินเสียงร้องเบาๆ เราก็ปวดใจ แล้วพวกเขาล่ะ... ต้องเจ็บปวดแค่ไหนกว่าจะหมดลมหายใจ

ขอให้ดวงวิญญาณของน้องหมาทุกตัวที่จากไป ได้เดินทางสู่ภพภูมิที่ดี ได้เป็นเทวดาตัวน้อยที่มีความสุข ได้รับความรักจากผู้คนที่พบเจอในภพหน้า

ความรัก… มีพลังมากกว่าที่เราคิด

มันทำให้เรายิ้มเมื่อคิดถึง ทำให้เราคิดถึงเมื่อห่างไกล และทำให้เรารู้สึกเจ็บปวดเมื่อถึงเวลาต้องจากลา

หากมีโอกาสรักใครสักคน—จงรักด้วยหัวใจทั้งหมดที่มี รักให้เหมือนกับว่านี่คือวันสุดท้ายที่เราจะได้อยู่ร่วมกัน เพราะทุกสิ่งที่มีชีวิตบนโลกใบนี้… ล้วนเกิดมาเพื่อมอบความรัก และสมควรถูกรักอย่างตั้งใจ