ตะกอนความคิด

"ลมเย็นพัดปะทะใบหน้า แม้จะมีหมวกกันน็อคกั้นอยู่ แต่แรงลมก็ยังแทรกผ่านเข้ามาให้รู้สึกถึงความอิสระบนเส้นทางที่ทอดยาว ในความเรียบง่ายของช่วงเวลานี้ มีความสุขเล็ก ๆ ซ่อนอยู่ สำหรับคนว่างงานที่ขับมอเตอร์ไซค์อยู่บนถนน เพียงแค่นี้ก็พอจะทำให้ยิ้มได้" เสียงของหญิงสาวที่ซ้อนอยู่ข้างหลังดังขึ้นแผ่วเบา เธอเป็นคุณแม่ใกล้คลอด แม้ร่างกายจะอ่อนล้า แต่ในแววตากลับฉายความสงบออกมา "สังเกตไหม ไม่ว่าเราจะอยู่ในช่วงเวลาไหน พวกเราก็มีความสุขได้" พี่สาวที่กำลังบังคับแฮนด์มอเตอร์ไซค์หัวเราะเบาๆ "ก็มีความสุขตามอัตภาพ" เสียงเครื่องยนต์ยังคงดังก้องไปตามเส้นทาง ปลายทางคือโรงพยาบาลที่คุ้นเคย ทั้งคู่รู้ดีว่าชีวิตข้างหน้า คงไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ แต่ก็ไม่ยากเกินกว่าที่จะเดินต่อไป พวกเธอเคยผ่านคืนวันที่เหนื่อยล้า เคยล้มลงและลุกขึ้นใหม่ ครั้งนี้ก็เช่นกัน...ไม่ว่าจะเจอกับอะไร พวกเราสามพี่น้องก็จะยังคงก้าวผ่านช่วงเวลาเหล่านี้ไปด้วยกัน น้องคนกลาง เสาหลักของครอบครัวในตอนนี้แม้จะไม่ได้นั่งซ้อนท้ายอยู่ตรงนี้ แต่ก็พร้อมจะเป็นแรงซัพพอร์ตเสมอ ส่งกำลังใจในทุกย่างก้าว ไม่ว่าทางข้างหน้าจะเป็นเช่นไร พว...